Herkes her gün işinde… Günlük rutin devam ediyor… Ancak bir uçurumun kenarında yürüdüğümüzü fark edemiyoruz… Ta ki, kaybettiklerimiz canımızı acıtana kadar… Hayallerimiz, sevdiklerimiz, geleceğimiz geliyor aklımıza uçurumun kenarında… Bir fil şeridi gibi geçiyor yanımızdan… Yardım edecek, uzanacak bir el arıyor kalbimiz… Uçurum, günlük yaşam koşturmacası sırasında fark etmediğimiz ancak korunaklı hayatımızın zırhı çıktığında gözler önüne serilen korkular, tehlikeler ve bunlar arasında yaşam mücadelesi veren masum insanlar… Evimiz, işimiz, ailemiz, arkadaşlarımız, maaşımız, sigortamız, köpeğimiz, her gün tekrar ettiğimiz korunaklı hayatımız aslında bizi bu tehlikeden koruyamıyor… Hepimiz görmediğimiz bir uçurumun kenarında sürdürüyoruz hayatımızı. Bir yanlış yol, bir geç kalmış adım, bir talihsiz kaza ve hepimiz, en yukarıdaki, en mutlu, en güçlü olanımız bile, bir gün o uçurumdan aşağı düşebilir.

متن فوق برگرفته از سریال  uçurum  هست که پیام پرمحتوایی برای ما آدما داره. میشه اسمشو گذاشت تلنگر. انسان، از آدم و از خاتم  گرفته همواره در معرض آسیب های جدی بوده و جالب اینه که هرچقدر توانایی و جرات مقابله مون بالاتر میره با آسیب های جدی تری مواجه می شیم. به تعبیر دیگر، فضیلت ها و رذیلت های انسان به مثابه رشته طنابی هستند که پا به پای هم پیش می روند و دور هم می تابند. از این روست که میگن دنیا دار مکافاته و به قول همین سریال، همواره در معرض پرتگاه های هستیم که کوچکترین غفلت و حرکت اشتباه ما رو به اعماق پرتگاه ها می کوبه که شاید قوی ترین ها هم حریفش نشن. در همین شب های قدر از خداوند می خوام که یک آن ما رو به حال خومون وامگذاره و افسار هدایت ما رو به دست عقل خودمون نده و همیشه یاری دهنده مان باشه.

التماس دعا