^{امام صادق(علیه‌السلام) فرمودند.}

^{در شگفتم از کسی که اندوهی به او دست دهد و غمی به او روی آورد و به این آیه}

^{ی کریمه پناه نبرد. 1}

^{«ذکر یونسیه»؛ این ذکر شریف که قسمتی از آیه ی 8۷ سوره ی مبارکه ی انبیا است}

^{که حضرت یونس(علیه‌السلام) (ذوالنون) با این ذکر از غم نجات یافت و پس از آن هر}

^{مؤمنی با گفتن آن از غم نجات می یابد که می فرماید:}

 ^{«لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّی كُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»}

^{« معبودى جز تو نيست تو از هر عيب و نقصى منزّهى ، همانا من از ستمكارانم »} 

^{از آقای مرحوم حداد سؤال کردم: چرا ذکر یونسیه تا کلمه «کنت من الظالمین » است و تا آخر آیه ادامه ندارد؟ وی در جواب فرمود: «این قسمت از آیه وظیفه عبد است که به ظلم بر نفس خویش اعتراف کند، بقیه اش که نجات مؤمن از هم و غم است به خداوند مربوط می شود.}

 ^{ادامه ی آیه می فرماید:}

 ^{«فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذَلِكَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ»}

 «پس ندايش را اجابت كرديم و از اندوه نجاتش داديم ؛ و اين‏گونه مؤمنان را نجات مى‏دهيم »